Θεσσαλονίκη 5 Απριλίου 2019
Η πρόσβαση στους ιατρικούς φακέλους των ασθενών από τις φορολογικές αρχές για το σκοπό του δημόσιου φορολογικού ελέγχου (π.χ. ΣΔΟΕ) συνιστά νόμιμο σκοπό επεξεργασίας ευαίσθητων δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, σύμφωνα με το άρθρο 9 παρ. 2 (ζ) του ΓΚΠΔ, εφόσον προβλέπεται σχετική αρμοδιότητα των αρχών στη σχετική νομοθεσία.
Στο άρθρο 13 του Ν. 3418/2005 (Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας) καθιερώνεται το ιατρικό απόρρητο. Το τελευταίο αίρεται όταν ο ιατρός αποβλέπει στην εκπλήρωση νομικού καθήκοντος ή στη διαφύλαξη έννομου ή άλλου δικαιολογημένου, ουσιώδους δημοσίου συμφέροντος ή συμφέροντος του ίδιου του ιατρού ή κάποιου άλλου, το οποίο δεν μπορεί να διαφυλαχθεί διαφορετικά.
Την άρση του απορρήτου, ειδικότερα, επιβάλλουν ειδικές διατάξεις αφορώσες φορολογικούς ελέγχους, όπως αυτές του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων (Π.Δ. 186/1992), του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Ν. 4172/2013), του Κώδικα Φορολογίας Κληρονομιών, Δωρεών, Γονικών Παροχών κλπ (Ν. 2961/2001) και άλλες.
Αυτός που διενεργεί τον έλεγχο και λαμβάνει γνώση επαγγελματικών μυστικών από τα φορολογικά στοιχεία ή από τα βιβλία και στοιχεία των υπόχρεων υποχρεούται εκ του νόμου στην τήρηση του απορρήτου, και σε περίπτωση μη τήρησής του ευθύνεται ποινικώς.
Το επαγγελματικό απόρρητο αίρεται σύμφωνα με τα ανωτέρω μόνο όταν οι υπάλληλοι που διενεργούν τον έλεγχο έχουν τηρήσει όλες τις διατυπώσεις νομιμότητας της διαδικασίας ελέγχου που προβλέπουν οι οικείες φορολογικές διατάξεις.
Σταυρούλα Χατζηδημητρίου – Δικηγόρος Θεσσαλονίκης – Συνεργάτιδα ΙΣΘ σε θέματα GDPR