Αγαπητέ κύριε Δερμιτζάκη, πληροφορήθηκα από μέλη του Δ.Σ. του Ι.Σ.Κοζάνης για την ανάρτησή σας, γιατί ο προσωπικός μου χρόνος παρακολούθησης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι περιορισμένος. Για να το καταλάβετε πληρέστερα θα σας αναφέρω τι έκανα χτες 4/4/20.
Ξεκινώντας:
1. Μου έγιναν αναφορές από 2 πολίτες ότι στη Λαική Αγορά της Κοζάνης υπήρχε συνωστισμός από πλευράς κατοίκων. Υπήρξε άμεση αντίδραση, με ενημέρωση των αρμοδίων Αρχών για την τήρηση των θεσμοθετημένων μέτρων, καθώς και τηλεφωνική μου συνέντευξη – παρέμβαση στο FLASH.
2. Υπήρξε προσφορά από συμπολίτες μας που θέλουν να στηρίξουν το Νοσοκομείο μας, τους ενημέρωσα και κατεύθυνα στο Δ/ντη κ. Γκανάτσιο για τα περαιτέρω.
3. Υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κοσμήτορα του Παν.Δυτ.Μακεδονίας κ. Τριανταφύλλου Αθανάσιο που δήλωσε την πρόθεση και διάθεση να κατασκευαστούν μέσα ατομικής προστασίας για τους υγειονομικούς με τη χρήση 3D prιnter που διαθέτουν , ζητώντας προδιαγραφές και συμμετοχή σε σχεδιασμό τους ( μάσκες, προσωπίδες). Θα υπάρξουν κινήσεις εντός της εβδομάδας με δημιουργία πρωτοτύπων.
4. Το βράδυ είχα προσφορά από τον Ι.Σ.Θεσσαλονίκης προσωπίδων προστασίας, που έκαναν σε συνεργασία με το εκεί πανεπιστήμιο. Δεν χρειάζεται να αναφέρω τη δυσκολία εύρεσης τους στην αγορά ή του υψηλού κόστους απόκτησης τους.
5. Υπήρξε επαφή και προσφορά από συμπολίτη μας για την δημιουργία, αν κρίνει το νοσοκομείο μας, θαλάμου αρνητικής πίεσης (όπως μου ανέφερε αυτοί κατασκεύασαν τον θάλαμο στο Πανεπιστημιακό της Λάρισας) αφιλοκερδώς για την εργασία αλλά με χρέωση μόνο για τα υλικά κατασκευής. Παράλληλα μου γνωστοποίησαν τη ύπαρξη γεννήτριας παραγωγής οξυγόνου, αν χρειαστεί να γίνει επέκταση κλινών εκτός νοσοκομείου.
6. Υπήρξε εκτενή επικοινωνία και ενημέρωση με τον δημοσιογράφο που προκάλεσε τη δημοσιοποίηση της πρόθεσης μου και της επακόλουθης ανάρτηση σας, με αμοιβαία κατανόηση και σεβασμό τόσο του Ιατρικού, όσο και του δημοσιογραφικού λειτουργήματος .
7. Υπήρξε τηλ. επικοινωνία με την κα Ιατρού (ΣΚΑΙ) και προγραμματισμός συνέντευξης από τον αντιπρόεδρο κ Σαμαρά Νίκο έξω από το το Μποδοσάκειο Νοσοκομείο για σήμερα , τηρώντας τις αρχές α)της ισοτιμίας των 2 νοσοκομείων της περιοχής, β) της συλλογικής δράσης (μακριά από μένα το “υπό του πρώτου ανδρός αρχής” του Θουκιδίδη).
Τα ονόματα που δεν ανεφέρθησαν είναι γιατί δεν έχω τη σύμφωνη γνώμη δημοσιοποίησής τους.
Ας έρθουμε τώρα στην καρδιά της ανάρτησης σας. Η ανάγκη να σας απαντήσω προσωπικά πηγάζει στο ότι υπήρξατε για πολλά χρόνια εκλεκτό και ενεργό μέλος του Συλλόγου μας, ενώ διαγράψατε μια λαμπρή πορεία σε όλες τις θέσεις ευθύνης που κατείχατε. Νομίζω ότι έγινε μια παρανόηση στο τι ακριβώς δήλωσα.
1.Η ειδικότητα μου είναι Καρδιολόγος και στα πλαίσια αυτής εκπαιδεύτηκα στη Στεφανιαία Μονάδα. του Παπανικολάου. Η προσφορά μου γίνεται για την Στεφανιαία Μονάδα του Μαμάτσειου Νοσοκομείου. Μέχρι τώρα την καλύπτουν δύο αξιόλογοι και ικανοί συνάδελφοι οι οποίοι όμως, έχουν προσληφθεί για την ΜΑΘ/ΜΕΘ, αλλά λόγω μη λειτουργίας της βρίσκονται εκεί. Σας πληροφορώ ότι και αξιολογότεροι από μένα συνάδελφοι έχουν επίσης θέσει τον εαυτό τους στη διάθεση του Δ/ντη κ.Στέλιου Λαμπρόπουλου για οποιαδήποτε ανάγκη προκύψει, χωρίς την αναζήτηση αναγνώρισης ή δημοσιότητας, πράγμα που κι εγώ επέλεξα , ώσπου προκλήθηκα από τη ερώτηση του δημοσιογράφου. Άρα δεν τίθεται θέμα γνώσης – κατάρτισης ή μη, για να μην αφήνουμε στην κοινωνία αμφιβολίες για την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών.
2.Η αστική ευθύνη είναι το τελευταίο που με απασχολεί, γιατί σε ένα Πόλεμο, όπως εσείς γνωρίζεται καλύτερα, καθοδηγούμαστε από τη συνείδηση, το υψηλό χρέος προς τη Πατρίδα, και γενικότερα από τις διαχρονικές αδιαπραγμάτευτες ηθικές επιταγές που οι πρόγονοι μας κληροδότησαν.
Κλείνοντας ας μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω ως έμπνευση τα λόγια του Γέρου του Μοριά ( πρόσφατη 25/Μαρτίου) στον οποίο αδιαμφισβήτητα οφείλουμε πολλά και ποτέ δεν θα φτάσουμε σε έργα και πράξεις :
284. Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμε την επανάσταση, διατί ηθέλαμε συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμε λογαριάσει τη δύναμη την εδική μας, την τούρκικη δύναμη. Τώρα όπου ενικήσαμε, όπου ετελειώσαμε με καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμε, ηθέλαμε τρώγει κατάρες, αναθέματα. Ομοιάζομεν σαν να είναι εις ένα λιμένα πενήντα-εξήντα καράβια φορτωμένα, ένα από αυτά ξεκόβει, κάνει πανιά, πηγαίνει εις την δουλειά του με μεγάλη φορτούνα, με μεγάλο άνεμο, πηγαίνει, πουλεί, κερδίζει, γυρίζει οπίσω σώον. Τότε ακούς όλα τα επίλοιπα καράβια και λέγουν: «Ιδού άνθρωπος, ιδού παλληκάρια, ιδού φρόνιμος, και όχι σαν εμείς οπού καθόμεθα δειλοί, χαϊμένοι », και κατηγορούνται οι καπεταναίοι ως ανάξιοι. Αν δεν ευδοκιμούσε το καράβι, ήθελε ειπούν: «Μα τι τρελλός να σηκωθεί με τέτοια φορτούνα, με τέτοιο άνεμο, να χαθεί ο παλιάνθρωπος, επήρε τον κόσμο εις τον λαιμό του».
Με εκτίμηση
Χαράλαμπος Γ. Τσεβεκίδης
που το Ιατρικό σώμα της Π.Ε. Κοζάνης τον τίμησε να είναι Πρόεδρος του.
Απάντηση του Πρόεδρου
